Na ruim acht jaar vertrek ik bij De Normaalste Zaak. Anderen nemen de fakkel over. Vorige week, met een borrel na de Next Generation Day, nam ik afscheid. Ik was vereerd, ontroerd en zelfs – dat overkomt me niet vaak –, met een brok in m’n keel, even sprakeloos.
Tijdens het event en de afsluitende borrel werd me weer opnieuw duidelijk wat een fantastische club De Normaalste Zaak is, wat een geweldige mensen erbij betrokken zijn en wat we allemaal hebben bereikt de afgelopen jaren.
‘Maar Bert, als dat allemaal zo is, waarom ga je dan weg?’ Die vraag hoor ik u stellen en heb ik mezelf natuurlijk ook gesteld. Het zal me niet makkelijk vallen om me los te scheuren, maar ik denk dat het een goed moment is om te vertrekken. Voor De Normaalste Zaak is het goed dat nieuwe mensen met nieuwe energie de leiding nemen. Voor mij is het tijd om me op andere onderwerpen te gaan richten.
In den beginne…
Ik liep van de vakbeweging over naar de werkgevers. Na mijn vertrek bij CNV startten we De Normaalste Zaak om te bouwen aan een netwerk van inclusieve werkgevers om uiteindelijk van inclusie het nieuwe normaal maken.
En… wat niemand voor mogelijk had gehouden: het is gelukt (so far). De resultaten uit de banenafspraak laten zien dat inclusief werkgeven op de agenda staat en dat steeds meer werkgevers begrijpen dat inclusie ook voor hén werkt. Als je er even over nadenkt is het heel bijzonder. Arbeidsmarktprojecten hebben de hardnekkige gewoonte om spectaculair te falen. De banenafspraak is de uitzondering. Werkgeversorganisaties zijn erachter gaan staan, de quotumdreiging fungeerde als stok achter de deur en individuele werkgevers ontdekten dat inclusie winst voor iedereen is.
Medestrijders
De Normaalste Zaak heeft dat niet alleen voor elkaar gebokst. We zijn gesteund door talloze medestrijders en hebben met vele partners samengewerkt. Wij zijn het netwerk dat meer dan 700 inclusieve werkgevers verbindt, dat aan talloze praktijktafels het gesprek aangaat met wetgevers, beleidsmakers en uitvoerders en dat in pilots en proeftuinen consequent op creatieve manieren de regels de regels wil laten en werkgevers op basis van vertrouwen de ruimte wil geven.
We hebben de grenzen opgezocht, kritiek geuit, ruzie gemaakt en zijn – waar nodig – op tenen gaan staan. Maar we hebben ook altijd de dialoog gezocht. Werkgevers en publieke instellingen lopen uiteindelijk tegen dezelfde onvolkomenheden aan en zijn allebei gebaat bij oplossingen.
De Normaalste Zaak blijft de komende jaren nog hard nodig. Het netwerk staat als een huis. Veel werkgevers zijn er actief bij betrokken. In mijn naaste collega’s Steven Hubeek en Frederike van Oostveen heb ik fantastische opvolgers om De Normaalste Zaak de volgende fase in te begeleiden. En hoewel ik me vooral op duurzaamheid zal gaan richten, sta ik klaar om De Normaalste Zaak als vrijwilliger te ondersteunen als dat nodig mocht zijn.
Ik ben blij dat ik dit heb mogen doen. Ik heb ontzettend veel geleerd en veel mooie mensen ontmoet. Daarom wil ik iedereen bedanken die de afgelopen jaren heeft bijgedragen aan inclusie in Nederland in het algemeen en aan De Normaalste Zaak in het bijzonder.
Bert is kwartiermaker van De Normaalste Zaak en doet op deze plek regelmatig verslag van zijn ervaringen.E-mail: bertvanboggelen@denormaalstezaak.nl