In het kantoor anno 2017 is alles flexibel in te richten. Steeds meer kantoren laten de ‘vaste werkplek’ los en werknemers kiezen vaker zelf hoe ze hun werkuren willen spreiden. Als dit alles zo flexibel te regelen is, waarom zien we banen dan nog als statische begrippen? In masterclass 3, ‘Maatwerk als inclusieve standaard’, werd out of the box gekeken naar banen en hoe we deze kunnen vormen. Met als doel om meer en betere inclusieve functies te kunnen bewerkstelligen.
Dinsdag 12 september verzamelden 16 HR-professionals zich voor de derde masterclass van de serie Inclusief werkgeven. De deelnemers, die elkaar inmiddels goed kennen, kwamen enthousiast binnen om zich deze dag te buigen over het op maat maken van functies. Onder leiding van baaningenieur Dr. Luc Dorenbosch en Hester Dijksta-te Riet van UMC Utrecht werden de hersenen geprikkeld om kritisch te kijken naar zowel de eigen organisatie als die van anderen, hetgeen resulteerde in vruchtbare discussies.
Baaningenieur
Dr. Luc Dorenbosch beet het spits af met zijn presentatie over jobcrafting, -carving en -slashing. Zijn functie, baaningenieur, is al een bewijs van zijn succes – hij heeft deze functie zelf gecraft. Hij nodigde de deelnemers uit om banen te zien als een verzameling van taken. De deelnemers gingen ‘Anders kijken; gewoon doen’, actief aan de slag met het analyseren van taken binnen hun eigen baan.
Het leverde hen inzicht in de taken die om welke reden dan ook uit hun huidige functie te schrappen zijn. Door bepaalde taken uit banen te knippen en deze opnieuw te verdelen, te ruilen en weg te geven, creëer je nieuwe mogelijkheden voor inclusief werkgeven. Uiteindelijk ontstaan hierdoor nieuwe banen (of kunnen we dit nu beter ‘takenpakketten’ noemen?) die ruimte bieden voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt.
Casus UMC Utrecht
Vervolgens was de vloer voor Hester Dijkstra-te Riet van UMC Utrecht om haar ervaring te delen door een casus te schetsen van de afdeling crediteurenadministratie bij het UMC. Algauw gingen de deelnemers druk meedenken over hoe de taken binnen de afdeling het best op te delen zijn om ruimte te creëren voor een nieuwe baan voor een werkzoekende met een afstand tot de arbeidsmarkt.
Inclusief werkgeven, een complex thema
Tot slot werd de groep opgedeeld. Elk groepje kreeg een stelling over inclusief werkgeven mee om over te discussiëren. Na een half uur volgde de plenaire terugkoppeling. De stelling ‘Inclusiviteit is geen bedrijfseconomische doelstelling’ leidde tot een verdeelde en complexe discussie over het doel van inclusief werkgeven.
Is inclusiviteit een doel op zich, of is het legitiem om inclusief werkgeven in te zetten om het eigen imago te verbeteren en daarmee economisch succes te behalen? De verdeeldheid was een bevestiging van de complexiteit van het onderwerp inclusief werkgeven en de verschillende ‘waarheden’. Over de noodzaak van inclusief werkgeven was iedereen het overigens wel helemaal eens.
Het succes van de dag zat in de energie en het enthousiasme van de deelnemers, die erop gebrand waren niet alleen op de eigen organisatie te reflecteren, maar ook met elkaar mee te denken. We zijn benieuwd naar de vierde en laatste masterclass: Inclusief de toekomst in.
Gerelateerde Berichten:
