De Pleats: Het UWV doet haar werk niet met liefde


de-pleats

De Pleats in Burgum is meer dan alleen een Grand Café of een restaurant. Het is het kloppende hart van de gemeenschap. En de drijvende kracht daarachter is Geesje Duursma. Bij de horecagelegenheid krijgen ook mensen met een arbeidsbeperking een kans.

“Oprecht gastvrij, zowel voor onze gasten als voor onze medewerkers,” zo omschrijft Geesje Duursma het familierestaurant dat ze samen met haar man runt. Die gastvrijheid uit zich onder andere in de rol die De Pleats speelt als dorpshuis, er is een podium voor culturele uitingen en de harmonie repeteert er.

Duursma en haar man worden in De Pleats ondersteund door 48 medewerkers, waarvan er 10 vast in dienst zijn. Vanaf het allereerste begin is er al plek geweest voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. In de toekomst wil Duursma zich op één specifieke doelgroep gaan richten: mensen met autisme. “Dat is weliswaar geen aaibare groep, maar er zit wel veel talent. Omdat onze zoon het ook heeft, voel ik me er ook persoonlijk bij betrokken.”

Gebruik ze waar ze goed in zijn

Medewerkers met autisme zijn in de horeca geen vanzelfsprekendheid. Toch denkt Duursma dat het mogelijk moet zijn om ook voor deze doelgroep banen te creëren. “Je moet door de beeldvorming en stigma’s heen kijken. Niet iedereen met autisme kan slecht met mensen omgaan. Je hoeft ze ook niet in te zetten tijdens de allerdrukste periode van de dag, maar gebruik ze gewoon waar ze goed in zijn!”

Natuurlijk weet Duursma ook dat het samenwerken met mensen die een beperking hebben af toe tot problemen leidt met collega’s. “Sommige mensen willen van zichzelf niet weten dat ze een beperking hebben en willen bijvoorbeeld meer dan ze kunnen. Aan de andere kant hebben we ook weleens meegemaakt dat mensen gepest werden. Dan moet je als leidinggevende natuurlijk ingrijpen en het gesprek aan gaan. Het is niet altijd makkelijk, maar nooit onoplosbaar.”

de-pleats-FB-lekker-team

Geen liefde

In haar pogingen De Pleats tot een inclusieve omgeving te maken, voelt Duursma zich niet erg gesteund door het UWV en de gemeente. “Ten eerste is er een bijna oneindige stapel formulieren om in te vullen – dat is voor een kleine werkgever eigenlijk niet te doen. Ten tweede heeft er volgens mij niemand goed zicht op het doelgroepenregister. Maar nog veel belangrijker: ze doen hun werk niet met liefde en flexibiliteit. Terwijl ik behoefte heb aan een aanspreekpunt om me te helpen, en de dingen gewoon te regelen. Het wordt allemaal ontzettend moeilijk gemaakt en ze vergeten dat we het over mensen hebben.”