“Het gaat niet om het doel, maar om de weg”, dat zou het motto van Andries Zoeteweij kunnen zijn. De man op wie eigenlijk geen etiketjes van toepassing zijn, maar die we bij gebrek aan beter sociaal ondernemer noemen, zette met SociaalPlus een klantcontactcentrum en detacheringsbureau op voor mensen met een arbeidsbeperking. “Door en voor specialisten,” zegt hij zelf.
Het begon met de motivatie om mensen met een arbeidsbeperking aan het werk te helpen, maar Zoeteweij kijkt er nu anders naar. “Het gaat er niet meer om dat ik mensen probeer te helpen. Door zichzelf te zijn en zich te ontwikkelen helpen mijn mensen mij het bedrijf SociaalPlus te laten bloeien.”
Zoeteweij is nu zes jaar bezig met SociaalPlus. Hij noemt die zes jaar zelf ‘een ontdekkingstocht’. Waarom? “Mijn kijk op mensen is veranderd. Ik wilde mensen redden, maar ik ben alleen maar aan het leren. Ik heb geleerd dat ik er blij van word als ik mensen kan helpen om zelf het stuur in handen te nemen en hun waardigheid terug te winnen. Niemand wil in de bijstand zitten, iedereen zoekt autonomie. Maar deze groep krijgt alleen maar te horen dat het er voor hen niet in zit.”
Luisteren
In tegenstelling tot de vastgelegde protocollen bij allerhande instanties waar mensen in de bijstand vaak mee worden geconfronteerd, probeert Zoeteweij vooral te luisteren. “Iedereen heeft evenveel mogelijkheden, alleen niet allemaal dezelfde. Van mensen in de bijstand wordt vaak verwacht dat ze via een minitrajectje van 9 weken weer klaar zijn voor de arbeidsmarkt. Terwijl ze levenslang bevestigd zijn in hun belemmeringen. Laten we nu eens beginnen om wat meer tijd voor elkaar en onszelf te nemen.”
Bij SociaalPlus – met 80 medewerkers, waarvan 65 uit de participatiedoelgroep, betekent dat geen zweverige gespreksrondes of ellenlange praatsessies, maar wel dat Zoeteweij ruimte biedt om de talenten van mensen te benutten. Dove medewerkers doen het schriftelijke klantcontact, blinde de telefonische. Om maar twee simpele voordelen te noemen.
Maar dat is Zoeteweij eigenlijk te concreet. “Ik ben een ander jij, zeiden de Maya’s. Als we een groep mensen aan de kant laten staan, mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt in dit geval, laten we dus eigenlijk een deel van onszelf weg. We kunnen ook kiezen om anders met onszelf om te gaan en dat deel van onszelf wat meer te waarderen. Daar wordt de wereld uiteindelijk beter van.”
Gerelateerde Berichten:
