Ons Tweede Thuis is een grote zorginstelling in de regio Groot Amsterdam. De in totaal 2.000 medewerkers werken verspreid over 70 locaties en bieden zorg aan mensen met een verstandelijke of lichamelijke beperking, autisme of niet-aangeboren hersenletsel. De zorginstelling wil nu de stap maken van zorgen naar werkgeven. “Dat is een ingewikkeld proces.”
Ons Tweede Thuis heeft jarenlange ervaring in het zorgen voor mensen met een beperking. Medewerkers begeleiden deze doelgroep bij dagbesteding en bemiddelen regelmatig geschikte kandidaten naar werkgevers. Toch heeft de zorginstelling volgens projectleider Harrie Koot een achterstand als het gaat om inclusief werkgeverschap. “Ons doel is 1% van ons werknemersbestand uit de doelgroep te rekruteren. Op dit moment is dat met 3 mensen gelukt.”
Succesverhalen
Ons Tweede Thuis heeft een eigen re-integratietak en vraagt dus bedrijven om haar cliënten kansen te bieden. “Dan is het alleen maar goed als je het zelf ook doet,” zegt Koot. “We kennen de succesverhalen van onze cliënten bij andere werkgevers en weten dus dat het ook gewoon kan!”
Er heeft volgens Koot een omslag van denken plaatsgevonden in de zorg. Cliënten spelen een steeds grotere rol in de zorg, denk aan de functie van ervaringsdeskundige. En het is dan ook niet meer logisch dat cliënten, of in elk geval mensen uit de participatiedoelgroep, collega’s worden. “De bereidheid is er. De houding onder de collega’s is positief. Nu onderzoeken we hoe we dit het beste aan kunnen pakken.”
Concrete stappen
In de organisatie is veel kennis aanwezig, bijvoorbeeld jobcoaches die Ons Tweede Thuis nu inzet om cliënten bij andere werkgevers te begeleiden. “We gaan nu de concrete stappen zetten die nodig zijn om meer mensen te plaatsen. Ik denk dat er mogelijkheden liggen aan de zorgkant, als ervaringsdeskundige, maar ook in de IT, bij de boekhouding en noem maar op.”
De 70 locaties hebben echter een eigen personeelsbeleid. De decentrale aanpak leidt ertoe dat Koot de verschillende locatiemanagers bezoekt en probeert te overtuigen van de inclusieve ambities die de centrale organisatie heeft uitgesproken. “Zoals gezegd gaat dat best goed. De grondhouding is positief.
Maar er is veel bezuinigd op de zorg. De locatiemanagers zijn wel verantwoordelijk voor de budgetten en de kwaliteit van de zorg. Er moeten dus vacatures zijn voor er openingen komen. Daar zit natuurlijk een lastige opgave. Zo eerlijk moeten we zijn. Maar geef ons een beetje tijd en ik weet zeker dat we erin zullen slagen.”
Gerelateerde Berichten:
