Elmar Oosterveen werkt sinds een paar maanden bij Gemeente Velsen. Na een snuffelstage waarbij hij kennis maakte met twee verschillende afdelingen, zit hij inmiddels helemaal op zijn plek bij de afdeling Documentaire Informatie van teamleider Theo Pieters.
“Mijn ouders hebben me geleerd kansen met beide handen aan te pakken”, vertelt Elmar. En hij weet als geen ander dat er niet altijd evenveel kansen voorbij komen in het leven. Gehinderd door foute diagnoses en zware behandelingen was hij, ook na het afronden van zijn mbo-opleiding, niet erg in trek bij potentiële werkgevers. Via zijn buurman, een medewerker bij de gemeente, kwam hij uiteindelijk bij Gemeente Velsen terecht.
Daar werd hij met open armen ontvangen door Pieters. “Ik vind dat we in Nederland veel te weinig kansen bieden aan mensen die een steuntje in de rug nodig hebben. Dus als ik mee kan werken, doe ik dat graag. Ik stel wel bepaalde inhoudelijke eisen, want uiteindelijk moet iemand wel in staat zijn om na een inwerkperiode zelfstandig te werken. Dan is het echt een toegevoegde waarde en heeft het zin voor zowel de kandidaat als voor de organisatie.”
Serieus genomen
Elmar vindt het juist fijn serieus genomen te worden en geen speciale positie op zijn werkplek te hebben. Of althans, niet al te speciaal. Hij werkt namelijk wel een beperkt aantal uur en door zijn beperking kan hij niet alle taken uitvoeren. “Maar”, zegt Pieters, “dan gaat het alleen om bepaalde taken die fysiek te lastig zijn. Inhoudelijk zit hij helemaal op het gewenste niveau en hij leert ontzettend snel. Dat was al heel snel duidelijk. En zo is inclusief werkgeven een win-win situatie. Elmar krijgt een kans en wij een goede medewerker.”
En wel een medewerker die zijn takenpakket de komende maanden misschien nog wel ziet groeien. Pieters geeft hoog op van Elmars perspectieven. “Ik had bij deze afdeling meteen het gevoel dat ik hier de kans zou krijgen om me te ontwikkelen,” zegt Elmar. “Dat was ook echt zo en daarom heb ik het hier zo naar mijn zin.”
Open en eerlijk
Pieters heeft een duidelijke afspraak met al zijn medewerkers: de communicatie verloopt eerlijk en direct. Elmar heeft daar naar eigen zeggen baat bij: “ik houd er wel van om de dingen te zeggen zoals ze zijn. Al vind ik het af en toe moeilijk om aan te geven waar mijn grenzen liggen. Maar behalve eerlijk is iedereen ook ontzettend aardig. Dit is mijn eerste baan, maar ik vind het geweldig om mee te maken.”
Elmar krijgt elke dag een stapel digitale WMO-aanvragen te verwerken. Na een periode van aftasten bleek 20 per dag een goede hoeveelheid te zijn. “Dat moet je gewoon samen ontdekken”, zegt Pieters. “Maar ik doe dat niet zelf. Elmar heeft directe collega’s. Zij zijn de aanspreekpartners en begeleiden waar nodig.”
Een mooi voorbeeld
Het verhaal van Elmar Oosterveen is een mooi voorbeeld hoe inclusie in de praktijk kan werken. Hij is geknipt voor de functie die hij heeft, doet zijn werk naar volle tevredenheid en heeft het goed naar zijn zin. Dat het allemaal zo lekker loopt, komt volgens Pieters ook door Elmars karakter. “Het is gewoon een leuke jongen. Hij heeft de gunfactor. Dat helpt natuurlijk ook wel.”